Η πρώτη λέξη στο άκουσμα ΤΔΕ είναι συγκίνηση και αγαλλίαση! Υπερηφάνεια και καμάρι !
Έντονη και βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου είναι η λαμπρή μέρα των εγκαινίων στον κήπο του ΤΔΕ, 30 Οκτώβρη 1985. Μεγάλες στιγμές για τη Χίο, φωτεινά πρόσωπα πρώτων φοιτητών, καθηγητών, προσωπικού, Χιωτών, Αρχών με εμπνευσμένο λόγο από τον Πρόεδρο της Δ.Ε. Κώστα Σοφούλη και τον Υπουργό Παιδείας Απόστολο Κακλαμάνη.
Θυμάμαι τις δυσκολίες που περάσαμε σαν Σύλλογος για καθιέρωση ημών και του πρώτου τμήματος. Εκπρόσωπος της Χίου που έτρεχε Αθήνα με συναδέλφους από τα άλλα νησιά ήταν η Φιλομήλα Μπόλια, κοινώς Μηλίτσα, πρώτη υπάλληλος της γραμματείας φοιτητών και μέλος του πρώτου ΔΣ του νεοσύστατου συλλόγου μας Ασημάκης Πανσέληνος. Έβαλαν γερή πλάτη οι καθηγητές και το Διοικητικό Προσωπικό με πρωταγωνίστρια τη Γεωργία Ζούντα. Αντιξοότητες υπήρχαν πολλές. Όλα γράφονταν στο χέρι, στοιχεία, βεβαιώσεις, βαθμολογίες και τα πρώτα πτυχία σε μια ηλεκτρονική γραφομηχανή. Η άμεση επικοινωνία με τη Διοικούσα Επιτροπή και άλλους φορείς εντός και εκτός του νησιού γίνονταν με τέλεξ που υπήρχε στο θυρωρείο, με δακτυλογράφηση τυπωνόταν ένα κείμενο σε μας και συγχρόνως το έπαιρνε ο αποδέκτης, αργότερα βγήκε το fax που παραλάβαμε. Ήρθαν τα πρώτα μοντέλα υπολογιστών Apple Macintosh, αλλά δεν υπήρχε πρόγραμμα φοιτητολογίου και συνεχιζόταν τα χειρόγραφα. Τα πρώτα θηρία φωτοτυπικά μηχανήματα Xerox δούλευαν ασταμάτητα στο θυρωρείο για να βγάλουν βιβλία, οι φωτοτυπίες ήταν η δύναμη των φοιτητών. Αυταπάρνηση τη νύχτα να ετοιμαστούν για δέσιμο-βιβλιοδεσία στους αδημονούντες φοιτητές να μελετήσουν τη δεκαετία 1990-2000.
Ανάμνηση από τη φωτογραφία που δεν τραβήχτηκε ποτέ: Είναι 4 Ιούνη 1989, η Παναγιά Ελεούσα δίπλα γιορτάζει και ψάλλει, ο Μπούχαλης στα φημισμένα σκαλιά επιχειρεί να τραβήξει αναμνηστική φωτογραφία των τελειόφοιτων, εγώ τους στήνω ωραία, έτοιμος να πατήσει το κλείστρο ο Δημήτρης, αλλά: προλαβαίνει ο φασαριόζος Γωνιωτάκης και αμολά ένα γιαούρτι που πηγαίνει στο φακό της μηχανής στο τσακ! Κρίμα, θα ήτανε μια ιστορική φωτογραφία.
Θυμάμαι τις συχνές και ποικίλες διαλέξεις επιστημόνων και επιχειρηματιών από την Αθήνα, τις παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον οι φοιτητές κι εγώ έμαθα πολλά πράγματα από την καθημερινή και άμεση επαφή μου με τους φοιτητές και τους καθηγητές. Θυμάμαι το πρώτο συμπόσιο- συνέδριο του τμήματος με διοργανωτή τον κ. Καρκαζή. Όλες οι εκδηλώσεις στη μεγάλη αίθουσα διδασκαλίας του ισογείου.
Θυμάμαι έντονα το τρέξιμο για την κατασκευή των ωραίων φοιτητικών εστιών και τα εγκαίνιά τους, την υπέροχη αρχιτεκτονική του αμφιθεάτρου και τα στάδια μέχρι την αποπεράτωσή του.
Ένοιωσα έντονα την ανάπτυξη και το μεγαλείο της πανεπιστημιακής κοινότητας, ιδίως μετά τη δημιουργία του πανέμορφου και λειτουργικού αμφιθεάτρου που τόσα προσφέρει στο Πανεπιστήμιο και στη χιακή κοινωνία. Ακόμα, στην καθιερωμένη γιορτή της Αγίας Ειρήνης στα Ταμπάκικα ευρισκόμεθα πολλοί πανεπιστημιακοί με τις οικογένειές μας και περνάμε ωραία με κεράσματα και αναμνήσεις. Ειρήσθω εν παρόδω εδώ θα μπορούσε να είχε κατασκευασθεί μια υπέρλαμπρη Πανεπιστημιούπολη Χίου στις τεράστιες παραχωρημένες εκτάσεις από Χιώτες.
Αναπολώντας μέσα από τις αναρίθμητες φωτογραφίες που κατέγραφα με το φακό μου σε όλα τα στάδια της φοιτητικής και πανεπιστημιακής πορείας του ΤΔΕ, διαπιστώνω τη ζωντάνια που έδωσε στο νησί της Χίου το πρώτο τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Χίο.
Όσο για τη συνεισφορά μου, από μέρους μου έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου όλα αυτά τα 27 χρόνια σε άψογη συνεργασία με συναδέλφους, φοιτητές και καθηγητές. Ήταν μια θαυμαστή, αξέχαστη και ανεπανάληπτη εμπειρία.
ΥΓ. Εκδόθηκε και το πρώτο δίγλωσσο προσπέκτους του Πανεπιστημίου Αιγαίου 1986-87 με φωτογραφίες του ΤΔΕ στον ολάνθιστο κήπο που φρόντιζε ο κηπουρός μας κ. Μιχάλης Λυκουρίνας.